برای سیاوش ام

میتونم سیاوش و خوشبخت کنم یا نه؟ ولی با انجام این تمرین‌ها وقتی میبینم که میتونم...حس رضایتی بهم دست میده که می‌بینم اگه تلاش کنم میتونم...و این خیلی خیلی بهم انگیزه میده برای انسان بودن...برای خوب بودن...

دیروز داشتم به فرداد میگفتم که بسته سیاوش چون پروازهای دوبی کنسل شده دیرتر به دستش میرسه..

*جراحت بخشی از زندگیست

*من باید یاد بگیریم که نسبت به نیازهام رفتار مسولانه‌‌‌ای داشته باشم

*بخشش حقیه که من به خودم میدم برای متوقف کردن درد‌های ناشی از حوادث غیر منصفانه

*جراحت بخشی از زندگیست

*من باید یاد بگیریم که نسبت به نیازهام رفتار مسولانه‌‌‌ای داشته باشم

*بخشش حقیه که من به خودم میدم برای متوقف کردن درد‌های ناشی از حوادث غیر منصفانه

*جراحت بخشی از زندگیست

*من باید یاد بگیریم که نسبت به نیازهام رفتار مسولانه‌‌‌ای داشته باشم

*بخشش حقیه که من به خودم میدم برای متوقف کردن درد‌های ناشی از حوادث غیر منصفانه

*جراحت بخشی از زندگیست

*من باید یاد بگیریم که نسبت به نیازهام رفتار مسولانه‌‌‌ای داشته باشم

*بخشش حقیه که من به خودم میدم برای متوقف کردن درد‌های ناشی از حوادث غیر منصفانه

دیروز زنگ زدم به مرکزی که قرار بود بسته‌ی سیاوش و برسونن دستش بهشون گفتم من هر چی بارنامه ام میزنم میگه اشتباهه گفت آخه پروازهای دوبی کنسل شد و فردا قرار شده بره...امروز هم هر چی زدم بازم اشتباه میزد...خیلی بیشتر از اونی که فکر می‌کردم میرسه به دستش...استرس ام خیلی بیشتر شده...حالت تهوع ام بیشتر...

برنامه‌هام خوب میره جلو...ورزش ام ادامه میدم...مدیتیشن میکنم ...خیلی سعی میکنم ذهنم و مثبت نگه دارم...من دختر سرسختی هستم...تلاش میکنم ...تا بهترین خودم و بسازم برای خودم...برای سیاوش

این روزا خیلی بیشتر دعا میکنم خیلی...امیدوارم خدا کمکمون کنه...من می‌دونم اینکه سیاوش بخواد من و ببخشه حتی کافی نیست... می‌دونم عمل بخشیدن من کار سختیه برای سیاوش...می‌دونم خیلی سخته...خدا می‌دونه که میفهمم چقدر این کار برای سیاوش سخته...ولی من به خدا خیلی التماس میکنم که پشیمونی و زجر کشیدن منم ببینه...که تغییرات منم ببینه...که توانایی بخشش و به سیاوش بده...چون می‌دونم بهترین‌ها رو میتونم بسازم...چون به خودم باور دارم..

خدایا دلم برای سیاوش خیلی خیلی تنگ شده...خدایا مواظبش باش...بهش آرامش و شادی و سلامتی هدیه کن..

خدایا دلم واسه مامان هم تنگ شده...حس میکنم اون محبتی و که از مامان خودم نگرفتم میتونم از مامان بگیرم و خودت می‌دونی چقدر دلم میخواد تو بغلش آروم ام کنه...

خدایا مواظب مامان بابا و سامان و سیامک هم باش..

هر یک ساعت از خواب میپریدم... حساسیت ام هم عود کرده باز...خدایا می‌دونم من بنده خطاکار تو ام...می‌دونم این عذاب‌ها در قبال دردی که من به سیاوش دادم هیچی نیست...من اعتراضی نمیکنم و با آغوش باز پذیرای همه‌ی این نعمت‌هات هستم...فقط حال سیاوش و خوب کن...فقط بهش آرامش و شادی هدیه کن...خدایا می‌دونی از مردن میترسم ... می‌دونی واسه چی به سیاوش میگفتم سیگار نکشه و دوست نداشتم هیچ رنج فیزیکی و روحی بیاد سراغش...

همیشه فکر اینکه سیاوش پیشمه باعث میشد دیگه اونقدا از مرگ نترسم ...خدایا تو می‌دونی اگه سیاوش موقع پیشم نباشه چقدر وحشت دارم ازش....می‌دونی خدایا من همه تلاشم و میکنم که به این ترسم غلبه کنم ....ولی خواهش میکنم سیاوش ام و بهم برگردون...خدایا صدام و میشنوی؟

خدایا دلتنگشم...خدایا کمکمون کن... خدایا به همین اشک‌ها التماس میکنم نجاتمون بده